Σχεδόν ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του ρομά Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα, ο Κώστας Φραγκούλης πυροβολείται από μπάτσους για 20 ευρώ βενζίνη στη Θεσσαλονίκη και λίγες μέρες μετά ανακοινώνεται ο θάνατός του. Παράλληλα το κράτος αποφασίζει την έκτακτη ενίσχυση των μπάτσων και των λιμενικών με 600 ευρώ για την “βοήθεια” που δίνουν στις παράνομες επαναπροωθήσεις, στους πνιγμούς και στην καταστολή προσφύγων-ισσων, μεταναστ(ρι)ων.
Πλήρως εφησυχασμένοι ότι κράτος, αστική δικαιοσύνη και ΜΜΕ θα καλύψουν και θα ξεπλύνουν τη δολοφονία, οι μπάτσοι πυροβολούν έναν 16χρονο πισώπλατα στο κεφάλι. Για το κράτος και τους μηχανισμούς του η ζωή ενός ρομ κοστολογείται φθηνότερα από 20 ευρώ, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τα ρατσιστικά και ταξικά κίνητρά τους.
Ο κοινωνικός πόλεμος διεξάγεται αδιάκοπα γύρω μας απέναντι σε πολλαπλά κομμάτια της κοινωνίας. Μετανάστ(ρι)ες, πρόσφυγες, τοξικοεξαρτημένα άτομα, ρομά, άστεγοι και lgbtqi+ άτομα καταστέλλονται, φυλακίζονται και δολοφονούνται. Από τον Έβρο και το Αιγαίο μέχρι τα κέντρα των πόλεων το ελληνικό κράτος δολοφονεί οποιοδήποτε αποκλίνει από τον πατριαρχικό, εθνικιστικό, ταξικό και καπιταλιστικό πυρήνα του και «απειλεί» την εύθραυστη έννοια της ασφάλειας του Έλληνα πολίτη. Και στο όνομα της ασφάλειας αυτής ο εξοπλισμός και η καταστολή εντείνονται, ενισχύοντας στρατό και αστυνομία, αγοράζοντας πολεμικό εξοπλισμό, καλύπτοντας και ξεπλένοντας τη βία και τις δολοφονίες που το ίδιο διαπράττει. Η «απειλή» και οι «εχθροί» όμως, με όποια ιδιότητα παρουσιάζονται κάθε φορά, έχουν κοινό παρονομαστή την τάξη τους, την τάξη των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων που ασφυκτιούν, που αντιδρούν στην καταπίεση και την περιθωριοποίηση που τους επιβάλλουν. Είναι οι αόρατοι και οι αόρατες, οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας που δεν ταιριάζουν στις κυρίαρχες νόρμες και επιταγές. Κάποιοι έχουν όνομα ( Σαμπάνης, Φραγκούλης, Μάγγος, Γρηγορόπουλος κ.λ.π.) και κάποιων δεν θα το μάθουμε ποτέ (μετανάστριες-ες και πρόσφυγες-ισσες στο Αιγαίο και στον Έβρο).
Βιώνοντας την κατάσταση αυτή από την πλευρά των καταπιεσμένων δε μπορούμε παρά να αντισταθούμε στον πόλεμο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό που μας επιβάλλουν, μέσα από πολύπλευρους αγώνες για μια κοινότητα που δε χωρά διακρίσεις ντόπιου και ξένου, «κανονικού» και «μη κανονικού». Χτίζουμε πολυεθνικές, πολύμορφες και αυτόνομες κοινότητες, για να σταματήσουμε να μετράμε νεκρούς και νεκρές, για να ζούμε ελεύθερα, για να διαλύσουμε όλες τις μορφές αυτού του κόσμου που δε μας χωρά.
ΣΦΑΙΡΕΣ ΓΙΑ ΒΕΝΖΙΝΗ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΕΝΑΣ ΜΙΣΘΟΣ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΙ Ο ΑΝΤΙΤΣΙΓΓΑΝΙΣΜΟΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΒΕΝΖΙΝΗ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΡΟΜΑ
ΓΙΑ ΕΝΑ 20ΑΡΙΚΟ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ ΜΠΑΤΣΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΝΕΚΡΟ.
